Herschrijven. Er lijkt niets pijnlijker te zijn voor een
schrijver. Bij de eerste sprankeling van inspiratie vloeien de letters op
papier. Het verhaal komt tot leven. Personages stellen zich aan je voor. Zinnen
zijn zo tergend mooi dat je ze door je tranen heen opschrijft. En dan is je
verhaal opeens af.
Maar de eerste versie is niets dan de ruwe energie die voortkomt uit je fantasie. Nu moet het verhaal leesbaar gemaakt worden. Het plot moet solide zijn, personages moeten geloofwaardig worden, zinnen moeten lopen als een trein, interpunctie moet. Punt.
Maar de eerste versie is niets dan de ruwe energie die voortkomt uit je fantasie. Nu moet het verhaal leesbaar gemaakt worden. Het plot moet solide zijn, personages moeten geloofwaardig worden, zinnen moeten lopen als een trein, interpunctie moet. Punt.
Dit betekent dat je moet schrappen. Plotelementen die niet
blijken te werken moeten omgegooid worden. Dissonante personages moeten
verdwijnen. Zinnen moeten anders of zelfs helemaal weg.
Maar hoe kun je het als schrijver in hemelsnaam volhouden om keer op keer, dag na dag, je grootste schatten de deur uit te doen? Die goud glimmende zin die je met waterige ogen schreef bleek achteraf pompeuze mooischrijverij waar de meeste lezers van over hun nek zouden gaan, maar het was wel jouw pompeuze mooischrijverij en ooit hield je ervan.
Hoe leer ik omgaan met het systematisch vernietigen van de dingen die ik gemaakt heb, kortom: hoe leer ik herschrijven.
Maar hoe kun je het als schrijver in hemelsnaam volhouden om keer op keer, dag na dag, je grootste schatten de deur uit te doen? Die goud glimmende zin die je met waterige ogen schreef bleek achteraf pompeuze mooischrijverij waar de meeste lezers van over hun nek zouden gaan, maar het was wel jouw pompeuze mooischrijverij en ooit hield je ervan.
Hoe leer ik omgaan met het systematisch vernietigen van de dingen die ik gemaakt heb, kortom: hoe leer ik herschrijven.